اتحادیه سراسری کانون های وکلای دادگستری ایران (اسکودا) از سال 1382 با ثبت در مرجع ثبت شرکت‌های تهران تحت این اسم شروع به کار کرد.
پیش از آن و در سال 1377 و بعد از تصویب قانون کیفیت اخذ پروانه وکالت، نیازی احساس شد که کانون های مرکز و آذربایجان و فارس و بنادر با هم ارتباط بیشتری داشته و هماهنگ باشند. در نتیجه شورای هماهنگی کانون‌ها درست شد. هر از چندگاهی در مقر یکی از کانون‌ها جمع می‌شدند و در مورد مسائل تصمیم گیری می‌کردند.
با توجه به آنکه قانون اخذ پروانه وکالت اجازه داده بود حتی با تجمیع وکلای دو یا چند استان و رساندن به حد نصاب ۶۰ وکیل، کانون جدیدی تشکیل بشود و قوه قضائیه مباشر و مسئول این کار بود، این اقدام شروع و کانون هایی تاسیس شدند.
این امر موجب آن شد که کانون‌هایی کم جمعیت و از نظر سازمانی منفرد و دورافتاده از جمع تشکیل شوند که وجودشان نه به نفع مردم بود که باید از کانون برای حق دفاع خود استفاده کنند و نه این کانون‌ها می‌توانستند به وظایفی که برعهده داشتند عمل کنند. همچنین در مقابل مقامات محلی در موضع ضعف بود. جرقه تاسیس اتحادیه را مرحوم محمدی از کانون گیلان زد.
در آن زمان، فکر و عقیده دیگری وجود داشت و آن تشکیل اتحادیه وکلای دادگستری بود که وقتی این نیاز جدید احساس شد ، کسانی که عقیده بر آن داشتند، تغییر رویه دادند و تصمیم بر تشکیل اتحادیه کانون‌های وکلا گرفتند و در این راه سعی کردند.
