بعضی از کودکان در چهارراه ها با لباس های مندرس و کهنه مشغول به کارند و برخی دیگر در فضای مجازی با لباس های گران و سرو وضع شیک ...
هر دو با ظاهری متفاوت یک کار را انجام می دهند « کسب درآمد میلیونی برای بزرگترها » همان گونه که دختربچه ها و پسربچه های دستفروش مورد آزار و اذیت روحی و جسمی ناشی از کار قرار می گیرند
سلبریتی های کوچک اینستاگرامی نیز با خستگی جسمی و روحی، برای جذب فالور و لایک های چند میلیون نفری، لباس کار فاخر می پوشند تا برای خانواده هایشان درآمدزایی کنند.
اما آیا خانواده های سلبریتی های کوچک اینستاگرامی به دلیل بی اعتنایی به سلامت روانی فرزند خود مجرم شناخته می شوند و کودک آزار هستند یا خیر؟
بهمن کشاورز : بنا به تعریف قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب 1381، تمامی اشخاصی که به سن 18 سال تمام شمسی نرسیده باشند در حمایت از این قانون قرار دارند. ماده 2 این قانون می گوید هر نوع اذیت و آزار کودکان و نوجوانان که موجب شود به آنان صدمه جسمانی روانی یا اخلاقی وارد شود و سلامت جسم یا روان را به مخاطره اندازد، ممنوع است. ماده 4 این قانون می گوید هرگونه صدمه، اذیت، آزار و شکنجه روحی و جسمی، نادیده گرفتن عمدی سلامت و بهداشت روانی و جسمی و ممانعت از تحصیل این کودکان ممنوع بوده و در صورت ارتکاب جرم، از 3 ماه و یک روز تا 6 ماه حبس یا تا 10 میلیون ریال جزای نقدی محکوم می شوند.
قانون گذار کودک آزاری را از جرائم عمدی اعلام کرد و تصریح کرده که نیاز به شکایت شاکی خصوصی ندارد اما اگر برای کودک آزاری در قوانین دیگر حد یا مجازات های شدیدتر وجود داشته باشد، آن مجازات ها نسبت به کودک آزاری اعمال خواهد شد.
در مورد والدینی که کودکان خود را در فضای مجازی در معرض دید عموم می گذارند، باید گفت : اگر این اقدام به منظور نوعی منفعت مالی و مادی باشد، مورد، مشمول ماده 3 قانون پیش گفته خواهد شد که مقرر داشته بهره کشی و بکارگیری کودکان به منظور ارتکاب اعمال خلاف، از قبیل قاچاق، ممنوع و مرتکب، حسب مورد، به 6 ماه تا یکسال زندان یا جزای نقدی محکوم می شود.
همچنین تشخیص اینکه کاری که کودک به آن وادار می شود، خلاف است یا خیر، امری موضوعی است و مقام قضایی باید نسبت به آن اظهار نظر کند.
آنچه مسلم است ، کودک بر حسب موقعیت سنی اش باید از آموزش های مختلف رزمی، تفریحی و ... برخوردار باشد، اگر این اقدام والدین صرفا به منظور خودنمایی و به اصطلاح پز دادن باشد وصف مجرمانه نداشته اما از جهات مختلف برای طفل، ضایعه آفرین خواهد بود.
اینکه طفل تصور کند که نقطه توجه همگان بوده و این مقوله مثبت باید در تمام مدت عمر او استمرار داشته باشد. حال آنکه می دانیم در عالم واقع چنین چیزی ممکن نیست.
از دست دادن توجه همگان موجب می شود طفل، به افسردگی و انواع مشکلات عصبی و روانی دچار شود.
حتی در مواردی نیز مشاهده شده است که والدین، فرزند پسر خود را که از لحاظ شکل ظاهر به دختربچه ها شبیه است، با آرایش دخترانه در معرض دید عموم قرار می دهند که این اقدام بلاتردید انحرافات گوناگون و سرگردانی جنسیتی طفل را هم در زمان کودکی و به ویژه در بزرگسالی همراه خواهد داشت.
به هر حال این گونه موارد را باید مقامات مسئول فرهنگی و آموزشی مورد عنایت قرار دهند و والدینی را که ندانسته موجبات تخریب روحیه و شخصیت کودک خود را فراهم می کنند، دلالت و ارشاد کنند. بدیهی است اگر والدین عمدا و با سوء نیت مرتکب این امور شوند باید در مورد سلب حضانت از آنان اقدام شود.
