اینکه دو وکیل در مقام دفاع از حقوق موکلین خود با یکدیگر تعارض علمی و فنی پیدا کنند،امری قابل قبول و شاید ناگزیر است.اما اینکه این اختلاف علمی و فنی جنبه معارضه شخصی و برخورد فردی پیدا کند،به هیچ وجه پذیرفتنی نیست. ☀️ موکلین و پرونده ها می آیند و می روند اما وکلای طرفین به عنوان آحادِ جامعه وکالت و همکارانِ یکدیگر باقی می مانند . پس لازم است ????اولاً قتی موکلمان از وکیل قبلی خود گله و یا به او حمله می کند حق همکاری را بجا آوریم و حتی المقدور از همکار غایبمان دفاع کنیم. ???? ثانیاً در مقام خطاب به دادگاه هرگز استفاده از عناوینی چون «همکار دانشمند» یا «همکار محترم» و امثال آن را برای توصیف وکیل طرف دعوی، ترک و فراموش نکنیم . ????ثالثاً اگر در اظهارات و استدلالات همکارمان اشتباه و خطای بیّن و فاحشی دیدیم، در عین ردّ آن و بازنمودن خطا و تمسّک به موضوع به نفع موکل خویش ، هرگز به «مسخره کردن» و «طعنه زدن» و «به رخ کشیدن» دست نیازیم. که انسان محل خطا و نسیان است و خود نیز از اشتباه و لغزش مصون نیستیم. ???? رابعاً هرگز اجازه ندهیم در حضور ما به همکارمان توهین شود . چه از سوی موکل ما و چه از طرف مقام قضایی و چه از جانب افراد دیگر . ???? خامساً اگر از همکاران گله ای و نسبت به ایشان انتقادی و یا حتی از ایشان شکایتی داریم ، بدواً سعی در حل موضوع از طریق مذاکره مستقیم به عمل آوریم. ☀️ در مرحله بعدی تلاش در حلّ قضیه به کمک همکاران پیشکسوت معمول داریم و مراجعه به کانون یا مقامات قضایی و علنی کردن موضوع را به عنوان «آخرالدوا» در نظر بگیریم . ???? سادساً اجازه ندهیم عوام (یا خواص) با مستثنی کردن ما (که: «بلانسبت شما» یا «همه مثل شما نیستند») به همکاران ما (هر چند روش و منش ایشان مورد پسند ما نباشد) حمله یا توهین کنند . ☀️ بدیهی است رعایت این امور به هیچ وجه با وجوب برخورد با افرادی که عملشان آبروی جامعه وکالت را مهتوک می کند، مانعه الجمع نیست .
