???? کتاب وکیل دادگستری و اخلاق حرفه ای
اعتبار مالی وکیل دادگستری - اگر در حد اعتبار علمی و اخلاقی او اهمیت نداشته باشد - بی تردید در قضاوت جامعه بی تأثیر نیست. پس باید رفتار ما همیشه نشان دهنده بی نیازی باشد، بدون اینکه جنبۀ لاف زدن پیدا کند.
اینکه ما در چه شرایطی از نظر مالی و مادّی هستیم، امری کاملاً خصوصی و شخصی است. بدیهی است اظهار عجز و فقر باعث نخواهد شد کسی به حال ما رحمت آورد و به قصد دستگیری از ما دست به کیسه برد. اگر چه موکل، یا طرف مشاوره به ما وجوهی پرداخت می کند، اما همیشه رفتارمان باید چنان باشد که او بداند ما در استخدامش نیستیم. تجربه نشان داده با موکل یا طرف مشاوره ای که احساس کند وکیل به پول او نیاز دارد، نمی توان کار کرد.
درست است که موکلین وسیلۀ روزی رساندن به وکیل هستند و درست است که رعایت ادب در برخورد با ایشان واجب است (همچنانکه در برخورد با دیگران بایسته است) اما این رابطۀ مالی و تقید اخلاقی نباید باعث شود که وکیل از معیارهای رفتاری خود در مقابل موكل عدول کند،
بنابراین: اولأ ➖ باید وقت شناسی را در نهایت جدیت و سختگیری به موکلین بیاموزیم،
ثانیاً ➖ به موکل تفهیم کنیم اوست که باید خود را بر شرایط ما منطبق کند و مواضع اصولی ما لایتغیر است.
ثالثاً ➖ رفتارمان چنان باشد که موکل گمان نکند پولی که می پردازد موقعیت خاص و ممتازی جز آنچه که وضعیت علمی و اجتماعیش اقتضا دارد، برای وی ایجاد می کند. به عبارت دیگر موکل باید بداند اوست که به وکیل محتاج است و عکس این قضیه مصداق ندارد.
رابعاً ➖ اگر بر این اعتقادیم که تا زمانی که استحقاق انفاق الهی را داشته باشیم و روزی ما مقرّر باشد، لاجرم حواله خواهد شد و افراد بشر را یارای سدّ این باب نیست. دلیلی ندارد که برای ادامۀ رابطۀ با موکلین و طرفهای مشاوره – وقتی که حرفهای بی ربط می زنند و کارهای ناروا می کنند و توجیه و دفاع سخنان نادرست و اعمال غلط خود را از ما می خواهند - در برابر ایشان سر فرود آوریم و تمکین کنیم. زیرا که چنین برداشت و برخوردی، به اعتباری، عین شرک است.
