شاید برای اصحاب حرفه و البته ارباب خرد صورت مسأله روشن باشد . خلاصه قضیه این است که «فعلاً ورود به حرفه وکالت مستلزم داشتن شرایط و صلاحیت هایی است که احراز جنبه علمی آن جز از طریق آزمون ممکن نیست زیرا داوطلبان ورود به حرفه چندین هزار نفرند و ظرفیت کانونها و نیاز جامعه چند هزار نفر است ».
این نسبت را بعضی ها به انحصارطلبی کانونهای وکلا تعبیر و راه حل حذف آزمون را ارائه کرده اند . این یعنی چیزی شبیه به گفته آن آقا که « به امید روزی که هر ایرانی یک پیکان داشته باشد» با تغییر «یک پیکان» به «یک پروانه وکالت» .
آخرین مدافع این طرح و راه حل مشعشع، جناب آقای احمد توکلی نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی است که گویا نامه هایی به نمایندگان محترم مجلس مرقوم فرموده و به گفته خودشان «شرح داده اند که این طرح به نفع مردم است . . . »
در خصوص میزان آگاهی و اشراف جناب آقای توکلی به ضوابط و اصول حاکم بر قانونگذاری چیزی که بلافاصله متبادر به ذهنم شد چیزی است که در سالهای اولیه پس از پیروزی انقلاب به عنوان «پیشنویس قانون کار» ارائه کردند که رونوشتی بود از برخی متون فقهی و قانون مدنی در باب «اجاره اشخاص» که البته خردمندانِ زمان، پذیرای آن نشدند و خیلی زود از دور خارج شد . چه اگر نشده بود مصیبت بزرگی برای کشور و نظام درست می شد و طبقه کارگر رودرروی انقلاب قرار می گرفت .
به هر حال ظاهراً دیدگاههای جناب آقای توکلی و راه حل های ایشان برای مسائل و معضلات کشور از همین سنخ است و باید با نهایت احتیاط با آنها برخورد کرد . علی الخصوص در حال حاضر که ایشان سمتی و– به تبع- مسئولیتی ندارند .
والله اعلم
