تمامیت قوه قضائیه و حفظ احترام و کرامت دستگاه قضا موکول به آن است که مطلقا غیرسیاسی بوده و به نحوی عمل کند که به هیچ وجه شائبه حمایت از جناح، فرد و عقیده خاصی در آن وجود نداشته باشد. ما در بحث استقلال دستگاه قضا، با دو نوع استقلال یعنی استقلال قوه قضائیه و استقلال قاضی روبرو هستیم؛ استقلال قوه قضائیه همان مفهومی است که در قانون اساسی آنجا که صحبت از وجود سه قوه مستقل مقننه، مجریه و قضائیه شده آمده و به این مفهوم است که قوه قضائیه به عنوان یک مجموعه از دو قوه دیگر مستقل است؛ با این تفاسیر نه دو قوه دیگر حق دخالت در آن را داشته و نه قوه قضائیه حق دخالت در امور قوای دیگر را دارد. قوه مقننه در زمینه قانونگذاری و تصویب بودجه دستگاه قضا اقدام می‌کند و در این زمینه قوه قضائیه مکلف به تبعیت است البته در مورد لوایحی که جنبه قضایی مطلق دارد صرفا قوه قضائیه می تواند لوایحی را تقدیم مجلس کند. البته این ضابطه مربوط به طرح‌های قضایی و لوایحی که به طور نسبی ممکن است جنبه قضایی داشته باشند نمی‌شود. قوه مجریه نیز در موارد مربوط به مامورین اداری قوه قضائیه که می توانند تحت نظر وزیر دادگستری باشند یا اموری که ارتباط به قوه مجریه دارد، با قوه قضائیه تعامل و ارتباط خواهد داشت بدون اینکه در کار آن دخالت کند، همچنین آنجا که بحث رسیدگی به تخلفات، جرایم و حل و فصل تعارض و دعاوی بین دو قوه با یکدیگر یا افراد مربوط به آن است قوه قضائیه به تبع کار خود را کرده و انجام آن به مفهوم دخالت نیست و به اصل استقلال قوه قضائیه لطمه ای وارد نمی کند. استقلال قاضی شاید امری مهمتر از استقلال قوه قضائیه محسوب شود، بدیهی است که استقلال قوه قضائیه فی حده نفسه امر مهمی بوده و باید به آن توجه شود اما از آنجا که وظیفه اصلی دادگاه ها که قوه قضائیه را تشکیل می‌دهند ترافق، اشاعه عدالت و تساوی قضایی است قضات از حیث اقدامی که در جایگاه قاضی انجام می‌دهند باید مستقل باشند و این امری جدا از استقلال قوه قضائیه است، به این معنی که وقتی قاضی قصد دارد در امری اظهارنظر کند هیچ کس رئیس قوه قضائیه و حتی محکمه ای که نسبت به قاضی رای دهنده جنبه عالی دارد حق دخالت در کار او را ندارد، این امر بسیار مهم بوده که از جهات مختلف باید تضمن و تامین شده و به نحوی عمل شود که قاضی در مقام انجام وظیفه کاملا احساس امنیت و استقلال کند.

منبع: خبر آنلاین هفدهم اسفند 97 .