در این قانون موارد بسیار دیگری هم پیشبینی شده که ذکر آنها موجب اطاله کلام خواهد شد. صرفا اضافه میکنیم، منظور از معلول در این قانون، افرادی هستند که به تشخیص کمیسیون پزشکی سازمان بهزیستی، بر اثر ضایعه جسمی، ذهنی، روانی یا توأم، اختلال مستمر و قابل توجهی در سلامت و کارایی عمومی آنها ایجاد گردد، بهطوریکه موجب کاهش استقلال فرد در زمینههای اجتماعی و اقتصادی شود.
???? چهار) با این مقدمات، اینکه بخشنامه وزارت آموزشوپرورش، مشکلاتی از قبیل نداشتن کمتر از٢٠ دندان، سنگ کلیه، و مواردی از این قبیل را مانع استخدام اعلام کرده، که البته باید بعضی مشکلات پوستی یا کمبود بینایی و امثال اینها را هم به آن افزود، ناچار این سؤال را به ذهن میآورد که قانون جامع حمایت از حقوق معلولان چه میشود و این دستورالعمل چه؟!
???? پنج) واضح است داوطلبان معلمی و برخی مشاغل دیگر نظیر قضاوت، وکالت، استخدام در نیروهای مسلح و پزشکی و روانپزشکی، باید از نظر عصبی و روانی سالم باشند و اگر مشکلی دارند پیش از ورود به حرفه، آن را بهطور اطمینانبخشی مرتفع کنند. البته ایجاد امکان حل مشکل با توجه به مواد قانون اساسی با نظام است و اصولا نباید کسی به علت داشتن اینگونه مشکلات از استخدام محروم شود.
???? شش) نکته بسیار مهمتر دیگر، اینکه، شرط نداشتن لهجه غلیظ میتواند به وحدت ملی لطمه بزند. اصولا تعریف لهجه غلیظ چیست؟ آنچه بنده به یاد دارم در حدود ٦٠درصد از خاک کشورمان با لهجهها و گویشهای مختلف تکلم می کنند، بدون اینکه مخاطبان و شنوندگان، بههیچوجه مشکلی با آن داشته باشند. نسل من معلمان، دبیران و استادانی را به یاد دارند که با لهجه غلیظ آذری، گیلانی، مازندرانی، کرمانی و مانند اینها سخن میگفتند و بسیار نیز محبوب بودند و منشأ ثمرات و برکات بسیار هم شدند. حتی بهنظر میرسید برخی از استادان و مدرسان برجسته و مشهور در سخنگفتن با لهجه غلیظ و محلی خود غلو میکردند. آیا لهجه معیار گویش تهرانی است، که فرمود: «الف را واو گویند اهل تهران/ زبان مردم تهران «زبون» است». به نظر میرسد هر اقدامی باعث خطکشی بین اقوام و گروههای شغلی و سنی و مانند اینها میشود یا ناتوانان مادرزادی و عارضی را از افراد بینقص جدا کند، در کشوری چون ایران، غیرقابلقبول و توجیه است. آخرین پرسش اینکه چه خبر شده که مطالبی از اینگونه به گوش میرسد؟
والله اعلم. ????
روزنامه شرق- 7شهریور ۱۳۹۶????