به یاد بهمن کشاورز، به قلم جناب آقای دکتر علی مندنی پور - عضو محترم هیات مدیره کانون وکلای دادگستری فارس و کهگیلویه و بویراحمد.

سوّم اردیبهشت سوّمین سالگرد درگذشتِ استاد بهمن کشاورز را گرامی می داریم. این دست پرورده خانواده علم وادب وفرهنگ و هنر با حدود نیم قرن در حرفه پر اُفت و خیز وکالت و مسئولیّت در کانون بزرگ وکلای دادگستری مرکز و نیز چند دوره در جایگاه ریاست اتّحادیه سراسری کانونهای وکلای دادگستری ایران (اسکودا)، به داوری بسیاری از همکاران ،خدمات درخشان و ماندگاری به جامعه وکالت از خود بجای گذاشت و در این مسیر پر دست اندازاستخوان خوردکرد و پیچ و خَم های سختی را با مدیریّت مثال زدنی اش از سر گذراند. نگاهش به قلّه بود و برای رسیدن به آن آهسته و پیوسته در تکاپو و از پیمودن تَلّ و تپّه های ناهموار بر سرِ راه واهمه نداشت. وکیل حرفه ای بود و به این مهّم باور داشت که وکیل حرفه ای دردِ حرفه ی وکالت را بیشتر و بهتر دواست. با سیاست میانه ای نداشت، گرچه دنیای سیاست و بازی های سیاسی و بازیگران میدانِ سیاست و عملکرد آنان را خوب می شناخت، امّا به جهتِ رعایت حریمِ حرمتِ حرفه وکالت از ورود به این وادیِ پر خطر حَذَر کرده، مرز بندی ها را نگه می داشت و هرگز از مرزبندی های مورد نظر پای فراتر ننهاد . بر این باور استوار بود: هرگز دست رَد بر سینه هیچ شهروندی که به سویت دراز شده و از تو کمک خواسته، مَزن. به اخلاق پایبند و همّ و غمّش آموزگاری و آگاهی بخشی بویژه در زمینه های حقوقی به مردم بود. حقّ و تکلیف را در همه سطوح لازم و ملزوم می شمرد. دغدغه حقوق مردم به ویژه از نوع اجتماعی- فرهنگی اش را داشت. محفلش دوست‌داشتنی ،کلامش نافذ و آموزنده، با دنیایی خاطره شیرین از دوره: کودکی، نوجوانی و جوانی، دانشجویی، سربازی، ورود به حرفه وکالت و قبول مسئولیّت. نوشته هایش ساده و روان ،رسا و همه فهم بود و این مهّم را با ابزارهای در اختیار به گوش اصحاب قدرت میرساند و در همین راستا "الفبای حقوق" را به زبان ساده می نوشت. کم گوی و گزیده گوی بود و به خانه دوّم یعنی کانون وکلای دادگستری دلبستگی زیادی داشت. با اصحاب رسانه به ویژه از جنس نوشتاری اش پیوند دیرینه‌ای داشت و کارسختِ روزنامه نگاران و خبرنگاران را ارج میگذاشت. نقد و نقّادی سازنده را می ستود، تا آنجا که نقدهای نیش دارِ پاره ای از همکاران را با احترام پاسخ می‌داد، ا در گفتارو رفتار از دایره انصاف خارج نمی‌شد و هیچگاه از این وآن در جمع، زبان به گِله و شِکوه نمی گشود. مسئولیّت پذیر بود، و به مسئولیّت مدنی اش در قبال شهروندان بیش از هر چیز دیگر اهمیّت میداد.

@keshavarzbahman